Guatapé

Guatapé is zoals wij het zo mooi kunnen zeggen een echt boeregat, maar dan een boeregat met een fantastische trekpleister: La Piedra, een gigantische kogelvormige rots met wellicht één van de mooiste uitzichten van Colombia. Merkwaardig genoeg nog een 'geheim' want in de reisgidsen staat er bijna niets over vermeld. We boeken een kamer bij het Lakeview Hostel, uitgebaat door twee gringo's.

Timothy wordt hier de tijdens de eerste nacht behoorlijk ziek met koorts, de vrees van elke wereldreiziger. We blijven een dagje uitzieken maar de koorst blijft aanhouden. Na de tweede nacht veranderen we van hostel omdat Lakeview verhuist naar een nieuwe locatie en we geen zin hebben om in alle heisa te belanden. Zo komen we terecht bij het veel comfortabelere Mi Casa Guatapé, uitgebaat door een Brits-Colombiaans koppel nadat ze anderhalf jaar de wereld hadden rondgereisd. 

Na vier dagen koorts nemen we het zekere voor het onzekere en gaan naar het ziekenhuis. We hebben doorheen teveel risicozones gereisd voor malaria en dengue en willen uitsluitsel over wat er aan de hand is. Gelukkig ging het maar om een bacteriële darminfectie en na vijf dagen antibiotica was alles opgelost.

Over wat de rots nu precies is bestaan heel wat verhalen maar de meeste houden het erop dat het gaat om een meteoriet. Het ding is in ieder geval gigantisch! In een scheur langs de zijkant hebben ze een trap gebouwd en via 740 tredes kom je aan de top. Het uitzicht is simpelweg adembenemend. Rondomrond zie je eilandjes in het artificiële meer dat ontstaan is door een stuwdam. Op de zijkant van de rots staat GI geschilderd. De I echter is het begin van een U. De bedoeling was om Guatapé te schilderen maar de inwoners van het nader gelegen gehuchtje El Peñol hebben hier vlug een einde aan geroepen want zij beweren dat de rots op hun grondgebied ligt. De discussie is nog steeds gaande dus voorlopig blijft het bij GI en zo zal het waarschijnlijk altijd blijven, typisch Zuid-Amerikaans.

We vullen de rest van onze dagen met het slenteren in het prachtige stadje van Guatapé. Ze hebben hier zelf terrasjes! Iets wat we heel weinig hebben gezien tot nu toe. We vinden de inwoners echter niet zo vriendelijk en open als in de rest van Colombia, logisch want voor hun is het natuurlijk niet zo leuk dat het stadje meer en meer wordt bezocht. Meer toerisme betekend hogere prijzen, ook voor de locals.

Eens Timothy weer volledig op zijn plooi is reizen we verder naar Salento, een dorpje in La Zona Cafetera, de plaats bij uitstek voor koffieplantages maar we zijn meer geïnteresseerd in de nabij gelegen Valle De Cocora, een valei waar een van de hoogste bomen ter wereld groeit, de wax palm.

Meer foto's: klik hier.