Gelegen in het Andesgebergte is Medellín met zo'n 2.5 miljoen inwoners de tweede grootste stad van Colombia. We hebben geluk dat we een goedkope vlucht op de kop kunnen tikken en zo vliegen we in een uurtje van Cartagena naar de stad, wat ons een busrit van 12 uur bespaart. Deze keer slapen we in het Urban Buddha Hostel.
We hadden reeds van anderen gehoord dat er een organisatie "gratis" stadswandelingen doet. Met gratis bedoelen ze dus gebaseerd op fooien. Het schijnt echter fantastisch te zijn dus we boeken meteen twee plaatsjes voor de volgende tocht en zijn zeer onder de indruk. De gids was uitermate bekwaam, alhoewel het pas haar tweede dag op de job was!
Medellín is vooral bekend als het hoofdkwartier van de beruchte drugsbaron Pablo Escobar. Op vandaag heeft de stad alle associaties met de criminaliteit van zich af geschud en staan de inwoners, beter gekend als paisas, bekend om hun fijne neus voor zaken. Ze verkopen er dan ook werkelijk alles. Opvallend is dat de meeste illegale deals plaatsvinden rondom de kerken. Van drugs tot de meest vulgaire porno kan je hier vinden. Dit komt omdat er nog steeds een sterk geloof is en dat betekend dus ook dat biechten je zonden vergeeft... Zo gaan mannen na een prostitueebezoek meteen naar de biecht maar ook huurmoordenaars komen hier hun handen proper wassen.
Medellín is een moderne stad die barst van cultuur. Weinig koloniale gebouwen zijn er overgebleven maar de nieuwe gebouwen zijn bij wet verplicht om moderne kunst te integreren. De Belgische architect Agustin Goovaerts heeft hier ook verschillende gebouwen gerealiseerd. Het opvallendste is ongetwijfeld El Palacio de la Cultura Rafael Uribe die in zwart-wit mozaïek is gebouwd. De paisas hadden echter zoveel kritiek op het 'lelijke' gebouw dat de man het halverwege is afgetrapt. Ze hebben dan maar zelf geprobeerd om het af te werken wat het hilarische gebouw met enerzijds prachtige gotische architectuur en anderzijds lompe Zuid-Amerikaanse architectuur heeft doen ontstaan. Overal in de stad vind je ook beeldhouwwerken van Botero, de beroemde kunstenaar die hier is geboren en gekend voor het experimenteren met volumes. Het meest opvallende is ongetwijfeld de 'Bird of Peace' dat ernstig is beschadigd door een bomaanslag van de guerrilla in 1996. Velen hebben hier het leven bij gelaten waaronder opvallend veel jonge kinderen. Botero wou dat het kunstwerk vernield bleef staan en heeft een nieuw exemplaar geschonken om er vlak naast te zetten om nooit te vergeten wat hier is gebeurd.
De stad is ook de enige in het land met een metrosysteem en daar zijn ze bijzonder fier op! De metro is dan ook smetteloos. De wijken gelegen op de flanken van het Andesgebergte zijn verbonden met het metrosysteem via kabelbanen en deze kan je gebruiken tegen de prijs van een gewoon metroticket. Ze bieden een adembenemend zicht over de stad en zijn dan ook een toeristische trekpleister geworden.
Hoe leuk Medellín ook was, we zijn ondertussen een beetje zat van al die grote steden. Dom toevallig zien we in onze hostel een poster hangen van Guatapé, een klein dorpje in de bergen op een uurtje of twee rijden van Medellín en na wat opzoekwerk zijn we meteen verkocht en is onze volgende stop bekend.
Meer foto's: klik hier.

