Reizen met de bullet train was een gans avontuur. De kaartjes hebben we online kunnen kopen bij een Engelstalige reisagent en die kan je dan laten afprinten in het treinstation. Toch is het allemaal niet zo vanzelfsprekend eens je in het treinstation bent. Beijing-West, waar de bullet trains vertrekken, is een van de grootste treinstations ter wereld. Hier en daar is weliswaar een bordje in het Engels die je in de juiste richting kan wijzen maar dan nog is het onbegonnen werk om uit te vogelen waar je precies moet zijn om kaartjes te laten printen. Er is weer niemand van het personeel die Engels kan (of durft?) praten dus gaan we in de massa op zoek naar hulp. Denk aan honderdduizenden Chinezen en als je geluk hebt spreken er honderd Engels... Na een tijdje vinden we een jongedame die ons wil helpen. Blijkt dat we totaal verkeerd zitten en gelukkig is ze zo lief om met ons mee te wandelen en aan te wijzen waar we moeten aanschuiven. Aan het loket was er ook nog een drama, totaal geen idee wat er aan de hand was maar ze wou ons zo snel mogelijk weg jagen. We bleven koppig staan en na een hele heisa print ze uiteindelijk onze tickets. Ook hier weer alles in het Chinees en op goed geluk geven we ons kaartje aan iemand die gelukkig onze bedoeling snapt en hij toont ons de juiste wachtkamer. In China is het namelijk zo dat je niet op het perron kan vooraleer de trein er is. De wachtzaal staat, ligt en zit tjokvol. Het is nog een tijdje vooraleer onze trein er is en we gaan in de hall op zoek naar een zitplaatsje. Uiteindelijk komen we terecht naast de vuilnisbak. Slecht plan! Om de haverklap komt er iemand rochelen. Een tijdje later komt de poetsdame het deksel van de vuinisemmer schoonmaken met een vod, met blote handen?! En ze vist alle plastic flesjes uit de vuilnis! Wat later komt een Chinees naast ons staan, spuwt een paar keer flink op zijn zakdoek en gaat de tegel boenen waar hij wil op zitten... Apart volkje is het! Twee oude dames komen ook nieuwsgierig met hun vertaalapp uitpluizen wie we zijn en vooral wat we aan het doen zijn (kruiswoordpuzzel). Een kwartiertje voor vertrek gaan we samen met honderden Chinezen aanschuiven in de wachtzaal. Er is ėėn deurtje dat toegang geeft tot het perron. Uiteindelijk worden we er door geperst en kunnen we instappen. De trein is erg comfortabel en met een rotvaart (350 km/u!) gaan we naar Pingyao. We worden opgepikt door iemand van ons hotel, Harmony Guesthouse.
Pingyao is het beeld van China dat iedereen in zijn hoofd heeft. Het is de best bewaarde ommuurde stad van het land en binnen de stadsmuren vind je talloze originele gebouwen uit de achttiende en negentiende eeuw. Je stapt terug in de tijd en het is een verademing na het hectische Beijing. Binnenin de stadsmuren mag er geen gemotoriseerd vervoer rijden. Of dat een goede zaak is valt nog te betwijfelen want nu scheuren er overal elektrische golfwagentjes en scooters rond. Levensgevaarlijk want die dingen zijn muisstil! Je schrikt je rot als er plots eentje claxoneert vlak achter je.
De oude stadsmuren zijn zes kilometer lang en kan je volledig afwandelen. De toegang zit inbegrepen in het stadsticket. Zoals wel vaker de gewoonte is in Azië koop je 1 ticket waarmee je meerdere dingen kan bezoeken. Naar goede gewoonte is er ook altijd minstens 1 belangrijk monument niet inbegrepen. In Pingyao is dat de prachtige stadstoren die midden in de stad staat op het kruispunt van de twee hoofdwegen. Daarnaast bezoeken we nog tal van andere oude gebouwen met stuk voor stuk prachtige binnentuinen. We gaan ook een kijkje nemen bij een oud gevechtsportcentrum en bij een museum van gewapende escortes. Deze laatste waren hier indertijd nodig omdat Pingyao tijdens de Ming dynastie een belangrijk financieel centrum was en dat verklaart meteen ook de rijkdom die hier vandaag is tentoongesteld. De Rishengchangbank in Pingyao is een van de eerste plaatsen ter wereld waar cheques werden gebruikt. Aan tempels is er ook geen gebrek in Pingyao. Wij bezoeken de fotogenieke City God tempel en de erg grote Confucian tempel er vlak tegenover. Er hier zelfs een katholieke kerk!
Na vier dagen reizen we opnieuw met de bullet train naar Xi'an, wereldberoemd omwille van het terracottaleger. Omdat het treinstation veel kleiner is hebben we deze keer geen enkele moeite om alles geregeld te krijgen. Tijdens het wachten ontmoeten we opnieuw een bejaard koppel dat al enkele maanden aan het rondreizen is. We staan er nog steeds versteld hoeveel mensen uit deze generatie die hetzelfde doen als wij.
Veel meer foto's: klik hier.