10 juni 2014 - 11 juni 2014
Van deze keer gaan ze ons niet liggen hebben! De dag voor ons vertrek gaan we naar het busstation in Baños om dat eens haarfijn uit te pluizen hoe we vlot in Cuenca moeten komen. Om 7u15 hebben we vanuit dit busstation een rechtstreekse bus, wat een luxe! 's Morgens vroeg uit de veren en om 6u45 paraat voor vertek...alleen is er helemaal geen bus. On-ge-loof-lijk. Om 7u30 worden we op een bus gestoken die ons ergens langs de autosnelweg dumpt met de boodschap dat een andere bus die uit Quito komt ons wel zal oppikken. Een uur later zijn we uiteindelijk onderweg naar Cuenca en acht uur later checken we in bij hostel Todos Santos.
Van deze keer gaan ze ons niet liggen hebben! De dag voor ons vertrek gaan we naar het busstation in Baños om dat eens haarfijn uit te pluizen hoe we vlot in Cuenca moeten komen. Om 7u15 hebben we vanuit dit busstation een rechtstreekse bus, wat een luxe! 's Morgens vroeg uit de veren en om 6u45 paraat voor vertek...alleen is er helemaal geen bus. On-ge-loof-lijk. Om 7u30 worden we op een bus gestoken die ons ergens langs de autosnelweg dumpt met de boodschap dat een andere bus die uit Quito komt ons wel zal oppikken. Een uur later zijn we uiteindelijk onderweg naar Cuenca en acht uur later checken we in bij hostel Todos Santos.
Dit hostel is de trotse eigendom van een dappere bejaarde dame. Ze verzorgt ons als waren we haar eigen kleinkinderen. We kunnen zelfs haar kraaknet keukentje gebruiken. Dat laten we ons geen twee keer zeggen! Onmiddellijk gaan we naar de supermarkt achter alle ingrediënten voor een spaghetti bolognaise en een six-pack ijskoude Pilsen (wijn is hier voor de een of andere reden erg duur). We eten als dijkdelvers, werken wat aan de blog en plannen onze dag voor morgen.
In onze reisgids (South-American Handbook van Footprint, aanrader!) staat bij elke stad die iet of wat de moeite is een stadswandeling waarop we ons nu ook weer baseren. Plaza hier, kerkje daar, we kennen het ondertussen al maar toch genieten we nog. Het interieur van de enorme kathedraal op het centrale plein is wel bijzonder indrukwekkend, lucratieve bezigheid die aflaten. 's Avonds pakken we het er eens van en gaan lekker uit eten bij Café Eucalyptus. Blijkbaar is het ladies night en Mieke krijgt gratis sangria op de koop toe.
Het plan was om van hieruit naar Vilcabamba te reizen en zo naar Piura in Peru te gaan maar bij dom toeval leest Mieke online over het dorpje Máncora aan de kust helemaal in het noorden van Peru. Het ziet er heel leuk uit en het is er fantastisch weer, verkocht! Plus als we uitzoeken hoe we er moeten komen blijkt er een rechtstreekse verbinding te zijn (we checken het wel tien keer) vanaf Cuenca. Soms zit het allemaal mee, alhoewel we op de Vilcabamba-Piura route misschien meer geluk zouden hebben gehad, zo bleek later...
Meer foto's: klik hier.