Boquete

Eindelijk kunnen we weg uit de saaie, grijze stad David! We verheugen ons op kilometers wandelen en massas frisse lucht. Helaas hadden we wat problemen met de kamer die we hadden gereserveerd in die zin dat we bij aankomst plots het dubbele van de afgesproken prijs moesten betalen 'because it's the only room left in Boquete'. Gelukkig heb ik mijn onderhandelaar Mieke altijd mee en kon zij uiteindelijk bij een vriend van de eigenares een kamer lospeuteren voor een betere prijs en zo verblijven we dus bij hostal Doraz.

Boquete is een stadje pal in de bergen vooral bekend omwille van de prachtige wandelingen die je hier kan doen, sommige van 's werelds beste koffieplantages en een uitgebreid gamma aan vogels waaronder de zeldzame nationale vogel de Quetzal die we helaas niet te zien krijgen. Het ligt op 1200m hoogte en is meteen een stuk frisser. Dichtbij ligt de slapende vulkaan Baru en doorheen de stad stroomt de rivier Caldera die vooral in het regenseizoen erg populair is om te raften. Rondom de stad zijn diverse trails aangelegd en de meeste, zo niet allemaal, kan je op eigen houtje afwandelen. Na wat rondsnuisteren op het net lijkt 'The Lost Waterfalls' trail het meest geschikt voor ons, ahum, kunnen. Op dit moment is de stad ook een beetje berucht omdat er begin deze maand twee Nederlandse meisjes zijn verdwenen.

Met een taxi gaan we naar het vertrekpunt van de wandeling. Enfin dat was toch zo afgesproken maar de taxi zet ons af aan de voet van de berg. Waarschijnlijk was hij gewoon bezorgd en wou ons bij wijze van opwarming eerst een stevige twee kilometer bergop laten wandelen. De wandeling zelf is prachtig. Dwars door het regenwoud klauteren we ons een weg langs het pad en we zijn zeer onder de indruk van de omgeving. Onderweg komen we drie watervallen tegen en krijgen we regelmatig een uitzichtpunt over de vallei. Terug naar beneden verloopt minder vlot. Het begint te regenen en in geen tijd is gans het pad een slipperige modderstroom. Met aardig wat Tarzan en Jane werk komen we er zonder kleerscheuren vanaf. Daarmee hebben onze benen ook meteen genoeg van het wandelen en voor de volgende dag boeken we een tocht te paard. Laat dat beest maar klimmen! Met onze twee knollen en de gids gaan we op pad naar, zo bleek achteraf, een van de hoogtepunten tot nu toe in onze reis. 

De tocht start in Caldera, een stadje op een halfuurtje rijden van Boquete. Het is er een stuk warmer en droger en dat bewijst meteen het zeer gevariëerde klimaat van Panama. De omgeving oogt veelbelovend met honderden mangobomen en de bergen op de achtergrond. Eerst rijden we wat rond in de omgeving van de boerderij om aan de paarden te wennen. Ze rijden hier 'Western style', met één hand dus, en dat vraagt toch wat oefening in vergelijking met de Britse stijl die we gewoon zijn in Europa. De paarden zijn fantastisch. Ze zijn perfect getraind en behalve het feit dat ze helemaal gek zijn van mango's en we ze af en toe stevig moeten aanmanen om niet te beginnen eten hebben we helemaal geen problemen. Eens het bleek dat we alles onder de knie hadden trokken we de bergen in. De uitzichten onderweg zijn adembenemend. Beelden van het type dat niet zijn vast te leggen op foto of in woorden te omschrijven. Eens we de top naderen neigen de paarden om te galopperen naar boven want ze weten dat ze hier een welverdiende pauze krijgen. De gids spoort ons aan om de teugels te laten vieren en met een rotvaart gaan we de berg op. Machtig! Na een goeie drie uur en met een ferm pijnlijke kont komen we terug beneden.

Al die stijve spieren moeten dringend ontspannen en de volgende dag gaan we met de lokale bus richting Almirante waar we de boot zullen nemen naar Bocas del Toro, een archipel in de Caraïbische Zee.

Meer foto's: klik hier.