Lanquín is een slaperig dorpje gelegen in het dal van de Rio Lanquín rivier die ontspringt in de Grutas de Lanquín. De omgeving is prachtig in een vallei midden in de groene bergen. De rit tot hier was op zijn minst gezegd een ervaring of zoals ons gezegd is 'Guatemala never makes it easy'. Onze bus heeft het drie keer begeven en de derde keer, goede keer, was er niets meer aan te doen. De enige manier om nog in Lanquín te komen was een minibus delen met de locals. Met zijn 22 werden we in een busje voor 12 mensen geperst en twee Japanners moesten op het dak zitten. De laatste 11 kilometer zijn net zo slecht als de weg van de grens naar Flores, met dat verschil dat het nu ook ongeloofelijk steil is. We zigzaggen langs diepe afgronden en komen vermoeid aan in Lanquín maar één blik op de omgeving en we zijn alles vergeten. Wat is het hier mooi. We verblijven bij El Retiro, een lokaal initiatief gelegen vlak aan de Rio Lanquín. Het blijkt een superleuke hostel te zijn. Elke avond barbecue aan lange tafels waar we heel veel mensen ontmoeten. Opnieuw is quasi iedereen lang onderweg. We ontmoeten een koppel 70 plussers uit de UK die al een jaar aan het rondreizen waren in Latijns-Amerika! Ongeloofelijk!
We ontwaken bij prachtig weer en gaan meteen Semuc Champey bezoeken, de grootste trekpleister hier. Door de jaren heen heeft de Rio Cahabon zich een weg gegraven doorheen de kalkstenen ondergrond. De rivier zelf raast door de grot ondergronds en bovengronds zijn een reeks van baden ontstaan die in elkaar overlopen. Het is het type plaats wat je niet kan omschrijven en qua natuur een van de mooiste omgevingen die we ooit hebben gezien. We beginnen met een stevige klim naar een uitzichtpunt welke een prachtig overzicht geeft over het totale geologische wonder. Jup, we zijn diep onder de indruk. Vervolgens dalen we langs de andere kant terug af. Het is zalig om na de intense klim te kunnen afkoelen in deze baden van mineraal water. Je moet er wat voor over hebben om hier te geraken maar het is dan ook zeer de moeite. De weg van Lanquín naar Semuc Champey was best heftig. Iedereen moest rechtopstaan achter in een pick-up truck met enkel een ijzeren stang om je aan vast te houden.
De volgende dag gaan we tuben in de namiddag met een groep van 20. In grote banden dobberen we de ijskoude Rio Lanquín af met een cerveza in de hand en met de andere hand bijsturen in de stroming. Af en toe de kont omhoog om wat rotsen te ontwijken en een uurtje later stonden we al weer aan ons hotel, iets te kort naar onze goesting. Het was wel een indrukwekkend toertje dwars door de jungle.
We horen niets anders dan bof met Antigua en kijken er al naar uit om er de volgende dag heen te reizen.
Meer foto's: klik hier.