Ko Tao

We gaan eerst een paar uur in de bus om vervolgens in te schepen in de Lomprayah catamaran die ons met een rotvaart naar Ko Tao brengt, het laatste en meest afgelegen eilandje van deze archipel waarvan Ko Samui het grootste en meest bekende is. Bij het binnenvaren van de haven staan we ons beide te vergapen op het dek hoe mooi het hier wel is.

Ko Tao is amper 21 vierkante kilometer en omdat het zo klein is beslissen we om te verblijven aan het grootste en meest ontwikkelde strand, Sairee. Dat bleek weer eens een vergissing... Het strand was vuil. Het ligt vol zeewier, plastic en andere troep. Het is ook vrij druk en luidruchtig. De volgende dag huren we een scooter en gaan op zoek naar iets anders.

Het is levensgevaarlijk om hier rond te rijden. De wegen zijn in verschrikkelijk slechte staat en enorm steil. We komen er zonder kleerscheuren vanaf totdat Mieke domweg te voet uitglijdt over een beetje grind en zo een gapende wonde oploopt aan haar elleboog. We gaan naar het dichtstbijzijnde nursing station zoals dat hier heet waar ze de wonde schoonmaken en afplakken. Gelukkig hoeft het niet gehecht te worden.

Onderweg hebben we Ao Chaloke Ban Kao ontdekt. Een prachtige afgelegen baai in het zuiden van het eiland. We checken in bij een van de weinige hotels en genieten met volle teugen van dit paradijs. De volgende dagen brengen we voornamelijk door op het strand of in de zee.

Toen we op een dag onderweg waren naar ons vertrouwde ontbijtplekje kregen we plots een emmer water over ons... WTF? Blijkt dat het die dag Songkhran festival was, de opening van het driedaagse thaise nieuwjaar dat gevierd wordt met massale watergevechten. Later op de dag breekt de gekte echt los, iedereen krijgt vrijaf voor de namiddag en gaat meteen de straat op om mee te feesten, jong of oud, het maakt niet uit, iedereen wordt weer kind voor een dag. Pick-ups rijden voorbij met gigantische tonnen water volgeladen met thais, allemaal gewapend met waterpistolen en emmers. Ook op straat komen overal grote tonnen waarin zeewater wordt opgepompt en waar iedereen volop gebruik van maakt. We worden ook besmeerd met een soort klei en af en toe voelt het een beetje alsof we onze honderd dagen aan het vieren zijn. Misschien een idee voor de volgende oudejaarsavond? Een mooie afsluiter voor ons en de volgende dag trekken we verder naar Ko Phangan.

Meer foto's: klik hier.