Jah.... De eerste keer dat we Angkor Wat bezochten was het van dat, camera kapot! Net zoals vier jaar terug in Rome bij het coloseum weer die ***lens die bleef steken. Bij deze zijn we dus de trotse eigenaar van een Nikon Coolpix S8200 en het mag gezegd zijn dat het een prima speeltje is! Een pak beter eigenlijk dan onze Lumix en niet onbelangrijk, 40 eur goedkoper dan in BE (na wat onderhandelen uiteraard). We hebben ondertussen ook gehoord dat we in Vietnam, Saigon de Lumix normaal gezien voor een appel en een ei kunnen laten herstellen. Laat ons hopen!
Op het moment van schrijven zitten we in de nachtbus van Battambang naar Sihanoukville. De bus zit werkelijk tjokvol. Overal onder de zetels, in het gangpad of eender welk vrij plaatsje zit cargo. Volgens mij zijn het kartons met fruitsap, Mieke vreest heroïne :) De bagage van ons en de andere passagiers ligt achteraan op een hoop gesmeten en daarop liggen een aantal mensen. Vooraan het gangpad liggen er ook drie gestapeld... Tussenin wringen ze de kinderen. Bij het koppel schuin achter mij zit een naakt jongetje van ik schat een jaar of drie dat ze af en toe met een vreemd ruikend wit spul insmeren. Vervolgens krijst hij de bus samen. We zijn de enige "farang" (blanke) en niemand spreekt een woord Engels... En we moeten nog 11 uur rijden, zucht. De bussen zijn ook niet bepaald gemaakt op maat voor een 1m90 lange blanke maar perfect voor de gemiddelde Aziaat van 1m50. Verbazend lenig zijn ze trouwens. Ze zouden uren gehurkt op 30 vierkante cm zitten, wss gewend van op het hurktoilet :) Ondertussen zijn we de attractie van de bus. Iedereen probeert met handen en voeten iets van ons te weten te komen. Het kindje van onze buren zit al op mijn been en iemand heeft Mieke wat zitten fatsoeneren terwijl ze sliep en ik even uit de bus was tijdens een pauze rond 2u in de nacht...om eten?! Tot zo ver slapen op de nachtbus. Onze buurvrouw trekt ook constant met de meest ranzige geluiden het snot op vanuit haar tenen en fluimt het vervolgens in een zakje. Tijdens mijn nachtelijk uitstapje werd ik door iedereen bekeken. Ik volgde iedereen naar achter waar ik dacht de toiletten te vinden maar enkel de vrije natuur vond. Er liggen hier naar schatting nog 6 miljoen actieve landmijnen, niet meteen de plaats waar je even het bos induikt om je ding te doen. Iedereen houdt je ook constant in de gaten dus even rustig plassen zit er niet in want twintig man (en vrouw) wil wel eens zien hoe een farang dat doet. Zelfs een blikje frisdrank kopen vinden ze een avontuur want wat zal de farang kiezen? Tussen de meest merkwaardige sapjes vind ik bij toeval een cola :) Ik blij en zij trekken een gezicht van "ah natuurlijk... cola!" Volgend probleem: betalen. Geen kip praat hier nog Engels. De verkoopster toont mij met biljetten wat ik moet, 2000 riel (ongeveer 40 cent).
Soit, Angkor Wat! De moeder van alle tempels, het achste wereldwonder etcetera. Het is gigantisch groot. Gebouwd door 300.000 mensen en 6000 olifanten uit rotsblokken waarvan merendeel een ton weegt gesleept van 50 km ver. Ongelooflijk! Als je er rondloopt kan je nauwelijks geloven dat dit met de hand is gebouwd. Niet vergeten dat het hier het ganse jaar gemiddeld meer dan 30 graden is. Bij ons eerste bezoek konden we het niet echt naar waarde schatten dankzij het cameraincident dus zijn we de volgende dag (op Valentijn) terug gegaan. Er zijn naar onze mening mooiere tempels op Angkor qua detail maar de omvang van Angkor Wat is werkelijk verbluffend. Het heeft een oppervlakte van 1025m op 800m en rondom is een gracht van 190m breed! De toegangspoort alleen al is 235m breed. Het was zoals zoveel Hindoetempels een voorstelling van Mt Meru en deed dienst als tempel maar ook als mausoleum voor een koning met een onuitspreekbare naam die er uiteindelijk nooit begraven is omdat hij gesneuveld is in een of andere oorlog. Op vandaag is het wss het grootste toeristische inkomen van het land. Maar liefst 20$ pp per dag betaal je hier. Schandalig veel als je weet dat het minimumloon hier 40$ is. Dat zou dus betekenen dat wij 650 eur vragen om het atomium te bezoeken. Het ticketsysteem is ultramodern. Je krijgt een toegangspasje met foto zodat je het ook niet kan doorgeven en om de haverklap word je gecontroleerd. Het geld verdwijnt natuurlijk grotendeels in de zakken van de corrupte overheid :(Meer foto's: klik hier.